تا ۲۰ سال گذشته تنها روش برای جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته استفاده از روکش، بریج و در سنین بالاتر دندان های مصنوعی بود. تا اینکه با ابداع درمان ایمپلنت دندان تحول بزرگی در جهت رفاه حال بیماران بوجود آمد. هر یک از روش های قدیمی دارای معایب خاص خود هستند. یا دوام و طول عمر کمتری دارند و یا اینکه همانند دندان طبیعی، زیبایی و کارایی لازم را ندارند.
درمان ایمپلنت دندان یک روش ایمن و بی خطر است است که اکثر افراد می توانند از آن استفاده کنند. اما شرایط خاصی وجود دارد که دندانپزشکان به انجام ندادن آن توصیه می کنند و یا اینکه استفاده از درمان های تکمیلی چون جراحی سینوس و پیوند استخوان را قبل از کاشت لازم می دانند. در ادامه مقاله به مواردی که افراد کاندیدای مناسبی برای درمان ایمپلنت نیستند، اشاره خواهیم کرد.
ایمپلنت دندان
همانطور که گفته شد ایمپلنت دندان بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته است. درمان ایمپلنت دندان دارای دو مرحله است. مرحله اول جراحی لثه است که طی آن تکیه گاه ایمپلنت که به آن فیکسچر گفته می شود درون استخوان فرد جایگذاری می شود. پس از مدتی استخوان با تکیه گاه اتصال پیدا می کند و اصطلاحا جوش می خورد. این تکیه گاه نقش ریشه دندان را ایفا می کند. جنس تکیه گاه از فلز تیتانیوم است که بیشترین سازگاری را با بافت های بدن دارد. پس از جوش خوردن تکیه گاه، مرحله دوم یعنی بارگذاری تاج دندان انجام می شود که به آن روکش گذاری گفته می شود.
البته در شرایط مطلوب و بنا به خواسته بیمار می توان از گزینه ایمپلنت فوری هم استفاده کرد. در این روش مرحله جراحی حذف می شود و کاشت تکیه گاه بلافاصله پس از کشیدن دندان انجام می شود. مهمترین مزیت این روش کاهش طول دوره درمان و اتصال بهتر تکیه گاه با استخوان است.
حتما بخوانید: مزایای ایمپلنت فوری و شرایط نگهداری آن
مزایای درمان ایمپلنت دندان
درمان ایمپلنت دندان دارای مزایای برجسته ای چون موارد زیر است:
- برخلاف دندان های مصنوعی، زیبایی طبیعی چهره را حفظ می کند.
- دندان کاشته شده کاملا ثابت است و حرکت نمی کند.
- راحتی بیشتری را در حین صحبت کردن و غذا خوردن فراهم می کند.
- دچار پوسیدگی نمی شود و تحت فشار فکین به راحتی صدمه نمی بیند.
- دوام و استحکام بالایی دارد که در صورت رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند مادام العمر باشد.
- ایمپلنت هر چند که یک عضو مصنوعی تلقی می شود اما با دندان های جانبی کاملا سازگار است. بدین معنی که باعث پوسیدگی و خرابی دندان های مجاور نمی شود.
حتما بخوانید: آیا ایمپلنت دندانی درد دارد؟
موارد ممنوعیت درمان ایمپلنت دندان
در حقیقت تمام افرادی که از سلامت لثه و دندان برخوردار باشند، می توانند برای درمان ایمپلنت دندان اقدام کنند. اما موارد نادری وجود دارد که استفاده از این روش برای آنها سودی نخواهد داشت. به عبارتی دیگر ضرری متوجه بیمار نمی شود اما ایمپلنت کاشته شده ممکن است موفقیت آمیز نباشد و یا پس از مدت کوتاهی از لثه خارج شود. از جمله کسانی که کاندیدای مناسبی برای این درمان نیستند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کسانی که بطور مداوم از دخانیات (سیگار، پیپ و قلیان) استفاده می کنند و یا به مواد مخدر و مشروبات الکلی اعتیاد دارند.
- افراد در حال رشد که برای پسران زیر 18 سالگی و برای دختران زیر 16 سالگی رشد استخوان فک کامل نشده است.
- افراد مسنی که در آنها استحکام استخوان فک و لثه بشدت تحلیل رفته است.
- داشتن عادات رفتاری بد چون براکسیسم (دندان قروچه) و عدم توجه به بهداشت دهان و دندان.
- کسانی که مبتلا به بیماری های نقص سیستم ایمنی، متابولیک استخوان، دیابت و ناراحتی های قلبی هستند.
- افراد تحت درمان رادیوتراپی، شیمی درمانی و بیس فسفونات.
کلینیک دندانپزشکی دکتر علی صفار
برای هر یک از موارد ممنوعیت درمان ایمپلنت راهکارهایی وجود دارد که در صورت مراجعه به بهترین متخصص ایمپلنت و بهره مندی از مشاوره قبل از درمان می توانید خود را برای کاشت ایمپلنت آماده کنید. برای مثال افراد دیابتی با پایین نگه داشتن قند خون می توانند در زمان مناسب برای کاشت ایمپلنت دندان اقدام کنند.
اگر شما هم به دلیل داشتن شرایط خاص از بابت موفقیت درمان ایمپلنت برای خود مطمئن نیستید، می توانید برای مشاوره به کلینیک دندانپزشکی دکتر علی صفار مراجعه کنید. داشتن سالها تجربه در زمینه کاشت ایمپلنت برای افراد با شرایط مختلف، امکان استفاده از درمان های تکمیلی جهت آماده سازی بیمار برای کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت را فراهم ساخته است.