ایمپلنت دندان

در گذشته دندان مصنوعی و بریج تنها راه حل ه برای رفع مشکلات از دست رفتن دندان ها بودند اما امروزه ایمپلنت های دندانی مهم ترین و بهترین راه حل عرضه بی دندانی هستند. ایمپلنت یک مجموعه دو قسمتی است. قسمت اول آن فیکسچر نام دارد که در طی جراحی در استخوان  فک کاشته می شود.

بسته به کیفیت استخوان فک، فیکسچر باید به مدت ۲تا۶ ماه در محل بماند تا به استخوان فک جوش خورده و قابلیت پذیرش نیروهای جویدن را بدون آنکه دچار لقی شود پیدا کند. پس از سپری شدن این زمان ساخت پروتز دندانی روی این قسمت آغاز شده و پس از بارگذاری روکش، بیمار می تواند همانند دندان طبیعی برای جویدن غذا از آن استفاده نماید.

دوام ایمپلنت

این پرسش پاسخ دقیق ندارد. دوام ایمپلنت در محیط دهان بیمار تابعی از فاکتورهای مختلف شامل سلامت عمومی بیمار، بهداشت دهان، وضعیت استخوان فک، کیفیت درمان انجام شده و جنس ایمپلنت دارد. در صورت مناسب بودن موارد مذکور ایمپلنت های دندانی دوام بسیار بالا و گاه تا پایان عمر با بیمار همراه خواهد بود.

سن مناسب برای کاشت ایمپلنت دندان

این درمان از پایان دوره رشد نوجوانان یعنی 18 سالگی تا هر زمان دیگری در طول زندگی فرد قابل انجام است. تنها فاکتور مورد نیاز برای این منظور آن است که بیمار از سلامت کافی جهت تحمل پروسه ها ی درمانی برخوردار باشد.

مراحل درمان ایمپلنت دندان

نخستین مرحله درمان ایمپلنت شامل جراحی و کاشت فیکسچر در استخوان فک بیمار است. بسته به کیفیت و ابعاد استخوان باقی مانده مدت زمان  ۲تا۶ ماه جهت برقراری پیوند استخوانی بین فیکسچرو استخوان فک لازم است. پس از این مرحله ساخت پروتز متکی بر فیکسچر کاشته شده آغاز می شود که بسته به تعداد دندان های جایگزین شده و وضعیت استخوان بیمار بین ۳ تا ۶ جلسه درمانی لازم است.

پس از تحویل پروتز ایمپلنت روش های بهداشتی و مراقبت های ایمپلنت به بیمار توضیح داده می شود. بیمار در سال اول تحویل پروتز هر ۶ ماه و در سال های بعدی هر سال یک مرتبه جهت ارزیابی و چک آپ ایمپلنت ها مراجعه نموده تا بقا و سلامت دراز مدت ایمپلنت ها تضمین گردد.

مراقبت های پس از جراحی ایمپلنت

به طور کلی ناراحتی بیمار پس از جراحی ایمپلنت بسته به وسعت جراحی خفیف تا متوسط است. در صورتیکه کاشت ایمپلنت به صورت فوری (همزمان با کشیدن دندان) یا در یک استخوان با قطر مناسب که نیاز به پیوند نداشته باشد انجام شود، درد و ناراحتی بیمار بسیار خفیف خواهد بود اما در صورتی که پیوند استخوان وسیع همراه با جایگذاری ایمپلنت صورت گرفته باشد بیمار تورم خفیف تا متوسط در ناحیه جراحی طی هفته اول داشته و ممکن است درد خفیف تا متوسط داشته باشد که البته با استفاده از داروهای تسکین دهنده شدت ناراحتی بیمار حداقل خواهد بود.

رعایت دقیق پروتکل توصیه شده توسط پزشک و مصرف به موقع آنتی بیوتیک ها، مسکن ها و کاربرد دهان شویه کلرهگزیدین به صورت روزانه و استفاده از پک یخ در ناحیه جراحی شده به صورت قابل توجهی راحتی بیمار را افزایش داده و گذر از این دوره ی اولیه ترمیم زخم را برای بیمار آسان می نماید.

کاشت ایمپلنت دندان و دیابت

در صورتی که بیمار مبتلا به دیابت کنترل نشده باشد انجام درمان ایمپلنت برای بیمار می بایست تا زمان کنترل دقیق بیماری توسط پزشک معالج به تعویق بیفتد. ولی در صورتی که دیابت به واسطه ی داروها و رژیم غذایی به صورت مناسب کنترل شده باشد مانعی برای ایمپلنت وجود ندارد. حتی انجام این درمان منجر به بهبود کیفیت غذاهای مصرفی بیمار و افزایش سلامت وی خواهد شد.

کاشت ایمپلنت و بیماری قلبی

 کاشت ایمپلنت دندان برای بیماران قلبی و حتی افرادی که جراحی قلب باز انجام داده اند نیز امکان پذیر است. اگرچه توصیه می شود تا عمل پیوند توسط بهترین متخصص ایمپلنت دندان انجام شود و قبل از کاشت حتما با متخصص قلب و عروق نیز مشورت شود. در مورد این افراد لازم است تا چند روز قبل از جراحی داروهای رقیق کننده و ضد انعقاد خون قطع شود. همچنین افرادی که سابقه سکته قلبی و جراحی قلب دارند نیز بایستی در بیمارستان های مجهز کاشت ایمپلنت را انجام دهند.

کاشت ایمپلنت و بارداری

به طور کلی انجام ایمپلنت در دوره بارداری می تواند بر موفقیت آمیز بودن کاشت و همچنین سلامت جنین اثرات منفی بر جای بگذارد. زیرا پس از کاشت نیاز به عکسبرداری با اشعه ایکس برای اطمینان از پیوند خوردن ایمپلنت با استخوان فک است. به همین دلیل اغلب متخصصان ترجیح می دهند تا پیوند ایمپلنت را تا پس از زایمان به تعویق اندازند.

اما در شرایط اضطراری می توان عمل پیوند را در سه ماهه دوم بارداری انجام داد. زیر سه ماهه اول مربوط به رشد جنین است و در سه ماهه سوم نیز با توجه به افزایش وزن مادر ممکن است قرار گرفتن روی صندلی دندانپزشکی و تحمل مدت زمان جراحی برای وی سخت باشد. 

تاثیر سیگار و الکل بر ایمپلنت

سیگار و الکل به دلیل ضعیف کردن بافت لثه و استخوان، عفونت دهان، کاهش سرعت التیام و ترمیم بافت های آسیب دیده باعث شکست خوردن پیوند ایمپلنت می شوند. به این ترتیب بسیاری از افراد به دلیل عدم اطلاع از این عوارض احتمال موفقیت کاشت ایمپلنت خود را از بین می برند.

دلایل لق شدن ایمپلنت دندان

لق شدن ایمپلنت ممکن است مربوط به روکش و اباتمنت و یا پیچ ایمپلنت باشد. در مورد روکش و اباتمنت تنها تعویض و شارژ کردن چسب روکش نیاز است. اما در مورد پیچ ایمپلنت مشکل جدی تر تلقی می شود و درمان سخت تری دارد.

عواملی چون عفونت لثه، تحلیل رفتن استخوان، عدم ترمیم و استخوان سازی، دندان قروچه، رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان، وجود بیماری های کلیوی، کبدی و دیابت و یا پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن، استعمال دخانیات و الکل و نداشتن رژیم غذایی مناسب ممکن است منجر به لق شدن ایمپلنت شود.

علائم شکست و پس زدن ایمپلنت دندان

از علایم لق شدن ایمپلنت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  حرکت کردن روکش و فیکسچر
•  قرمز و تیره شدن بافت لثه
•  خونریزی کردن ناحیه کاشت
•  داشتن احساس ناراحتی و درد
•  وجود ضایعات استخوانی

کاشت ایمپلنت فوری پس از کشیدن دندان 

روش سنتی کاشت ایمپلنت پس از خارج کردن دندان شامل یک وقفه زمانی 2 تا 6 ماهه است. ولی امروزه با پیشرفت روش های درمانی کاشت ایمپلنت در همان زمان خارج نمودن دندان امکان پذیر است البته در صورتی که بیماری پریودنتال(عفونت لثه) در زمان کشیدن دندان وجود نداشته باشد، این روش منجر به کاهش زمان و تعداد جلسات مراجعه می شود. معمولا درد و ناراحتی بیمار به دنبال این روش کاشت حداقل است و رضایت مندی بیماران در این روش کاشت نسبت به روش سنتی بسیار بیشتر است.

جراحی بالا بردن سینوس یا لیفت سینوس

به دنبال کشیدن دندان های خلفی فک بالا سینوس فکی گسترش یافته و در صورتی که سال های زیادی از کشیدن دندان گذشته باشد ممکن است این گسترش سینوس ارتفاع کافی از استخوان فکی جهت کاشت ایمپلنت باقی نگذاشته باشد.

طبیعتا لازم است که سینوس گسترش یافته به وسیله جراحی سینوس لیفت به محل اولیه خود منتقل شود تا فضا جهت کاشت ایمپلنت در استخوان فک فراهم شود. این جراحی اغلب همزمان با جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شود ولی بیمار زمان بیشتری نسبت به جراحی ایمپلنت معمولی جهت جوش خوردن ایمپلنت لازم دارد (حدود ۶ماه). درد و ناراحتی بیمار به دنبال این جراحی حداقل است.

جراحی پیوند استخوان

در صورتی که زمان طولانی از کشیدن دندان گذشته باشد یا در حین کشیدن دندان استخوان فک شکسته شده و با دندان خارج شده باشد و یا بیمار سابقه بیماری لثه (پریودنتال) داشته باشد که سبب تخریب استخوان فک شده باشد نیاز به پیوند استخوان در زمان قراردهی ایمپلنت یا پیش از آن را دارد.

عامل تعیین کننده در این زمینه اینکه پیوند همزمان با قراردهی ایمپلنت یا پیش از آن انجام شود ابعاد استخوان باقی مانده فکی است. اگر تحلیل بسیار شدید شده باشد به گونه ای که امکان قرار دهی ایمپلنت در استخوان نازک وجود نداشته باشد پیوند استخوان پیش از قرار دهی ایمپلنت صورت می گیرد.

البته بازم هم بسته به وضعیت استخوان باقیمانده بیمار بین 6 تا 8 ماه جهت حصول استخوان جدید و قراردهی ایمپلنت باید منتظر بماند. ولی در صورتی که استخوان اولیه جهت قرارگیری ایمپلنت کافی بوده و فقط قطر کمتر از ایده آل داشته باشد می توان پیوند استخوان را همزمان با قراردهی ایمپلنت انجام داد و در طول دوره درمان صرفه جویی کرد.